نوستالوژی| بازگشت ابومسلم با اولین پرواز

حسین نخعی شریف | شهرآرانیوز؛ نماینده خراسان در هفته بیستم و در فاصله ۲ هفته مانده به پایان نفس‌گیر رقابت‌های لیگ دسته ۲ راهی تهران شد تا در امجدیه مقابل تیم پهلوی صف‌آرایی کند؛ تیمی که بیشتر بازیکنان آن جوانان سرباز بودند که فصل گذشته با نام دژبان در مسابقات لیگ تهران شرکت کرده بودند. آن‌ها که از همان آغاز مسابقات در میانه جدول جا خوش کرده بودند، بدون انگیزه لازم در مقابل شاگردان فرامرز نهاوندی قرار گرفتند که نتیجه کار تساوی بدون گل بود، درحالی‌که ابومسلم از دقیقه ۳۰ ده‌نفره بازی را ادامه داده بود. جواد سبحانی از سوی محمدصالحی به‌دلیل اعتراض اخراج شد. از آن سو هم‌زمان پیروزی پرگل سپیدرود مقابل آتش‌نشانی این تیم را به فاصله یک‌امتیازی ابومسلم رسانده بود. آرارات و رستاخیز نیز همچنان سایه‌وار در تعقیب این ۲ تیم بودند.

صعود در باران

پنجشنبه ۳ آذر ۱۳۵۶، دیدار ابوسلم با سپیدرود رشت باتوجه‌به شرایط ۲ تیم در جدول، حکم فینال یافته بود. در روزی که سردی هوای مشهد با بارش نیز همراه شده بود، ۱۴ هزار تماشاگر عاشق در روز عید قربان آمده بودند تا در جشن پیروزی و صعود به دسته‌اول یاریگر تیم خود باشند. حساسیت بازی چنان بود که حدود ۱۰۰۰ تماشاگر گیلانی هم رنج سفر به خود خریدند تا تیمشان در دیار امام غریبان احساس غربت نکند. فدراسیون فوتبال نیز جعفر نامدار، بهترین داورش، را همراه ۲ ناظر به مشهد فرستاده بود تا جای هیچ حرف‌وحدیثی باقی نگذارد. حال‌وهوای ورزشگاه درست مثل بازی‌های ابومسلم در لیگ دسته‌اول بود. ۲ ساعت مانده به شروع مسابقه، درعمل جای خالی در ورزشگاه سعدآباد نبود.

داریوش بوقی در آن هوای سرد با یک پیراهن آستین‌کوتاه شوروهیجان را میهمان مشهدی‌ها کرده بود. آن‌هایی که چتر داشتند، مهربانانه آن را با بغل‌دستی‌شان تقسیم کرده بودند تا هیچ‌کس خیس نشود و خیلی‌ها هم پلاستیک به سرشان کشیده بودند تا باران اذیتشان نکند؛ اما یک‌باره آسمان صاف و آفتابی شد تا مصداق چهارفصل در یک روز آب‌وهوای مشهد عینیت یابد! بازی رأس ساعت ۱۵ آغاز شد. با شروع بازی، ابومسلم ابتدا با دوندگی خط میانی سپیدرود را از کار انداخت و بعد با بردن توپ به کناره‌ها درصدد به‌دست‌آوردن اوت و کرنر بود تا روی ضربات برگشتی به گل دست یابد. البته آن‌ها احمدرضا قلیچ‌خانی را هم مأمور مهار مستقیم جاوید جهانگیری، آس تیم گیلانی، کرده بودند.

پرتاب بیش از ۸ اوت بلند، نشانگر فشار بی‌امان سیاه‌جامگان بر دروازه شاگردان فریدون عسگرزاده بود؛ فشاری که سرانجام در اولین نیمه دوم جواب داد و محمود ساطری، کوچولوی دوست‌داشتنی مشکی‌ها، کار را تمام کرد تا ابومسلم یک‌هفته مانده به پایان مسابقات جشن صعود بگیرد. روزی فراموش‌نشدنی در سعدآباد که اشک و خنده توأمان در میان تماشاگران دیده شد. بارش باران هم که از دقایق آخر بازی دوباره شروع شده بود، فضای خاص و دل‌نوازی ایجاد کرده بود. مشکی‌ها چندین‌بار به خواست تماشاگران درحالی‌که پس از ۹۰ دقیقه جنگندگی در یک بازی نفس‌گیر دیگر نایی نداشتند، طول و عرض زمین را پیمودند تا به خواست تماشاگران احترام بگذارند. شعار مشکی باتعصب هم که لحظه‌ای از سمت تماشاگران قطع نمی‌شد.

دیدار تشریفاتی

ابومسلم ۱۷ آذر در دیداری تشریفاتی در امجدیه به‌مصاف تهران‌جوان رفت و با تساوی به کار خود پایان داد تا با ۳۱ امتیاز قهرمان لیگ دسته ۲ شود. رستاخیز نیز درحالی‌که هفته‌ها زیر نام سپیدرود و آرارات قرار داشت، در هفته آخر با غلبه بر نماینده گیلان در خرمشهر، با ۳۰ امتیاز به‌عنوان تیم دوم شناخته شد. آرارات ۲۸، سپیدرود ۲۷، خانه جوانان ساری ۲۴، آتش‌نشانی کرمانشاه ۲۰، هخامنش مسجدسلیمان ۱۹، تهران‌جوان، الکترونیک شیراز و پهلوی ۱۸، بانک سپه ۱۷ و ایران‌جوان بوشهر با ۱۴ امتیاز رده‌های بعدی جدول را تصاحب کردند.

دست‌پخت محسن و فرامرز

سیاه‌جامگان خراسانی با برنامه‌ریزی مناسب و البته کمی هم چاشنی شانس و استفاده از نفوذ برادران مهاجرانی پس از یک دوره غیبت، با اولین پرواز دوباره به سطح اول فوتبال کشور برگشتند. در این راه از نقش محسن حاج‌نصرا...، مربی مستعفی این تیم، نباید به‌سادگی گذشت؛ او تیم خوبی ساخته‌وپرداخته کرد و برعکس عباس رضوی در لیگ ۳، مهره‌های مفید و کارآمدی را به تیم افزود. البته فرامرزخان نهاوندی هم با وجود اینکه تا آخر مسابقات برچسب مربی موقت را یدک می‌کشید، به ترکیب ثابتی دست یافته بود که به‌خوبی وظایفشان را در زمین ایفا می‌کردند.

فارغ از دغدغه‌های مالی

نداشتن مشکل مالی یکی از نکات بارز ابومسلم در این دوره بود. آن‌ها در این فصل حدود ۲ میلیون تومان بودجه برای تیمشان در نظر گرفته بودند و ۱۰ سهام‌دار باشگاه هم با اجرای بموقع تعهداتشان هیچ کم‌وکاستی برجا نگذاشتند. البته از حمایت‌های آستان‌قدس‌رضوی، شهرداری و تربیت‌بدنی و از همه مهم‌تر حمایت معنوی استانداری هم نباید به‌سادگی گذشت؛ عناصری که امروز هم می‌توانند کشتی شکسته فوتبال خراسان را ترمیم کنند. تحقق این امر به یک استاندار دل‌سوز ورزشی نیاز دارد تا دوباره همه را سرخط کند.

سنگ‌تمام هواداران

فراموش نکنیم که در لیگ دسته ۲ میزان استقبال کم و درنتیجه درآمد بلیت‌فروشی هم بسیار اندک بود، اما در مشهد، تماشاگران هوادار ابومسلم برای صعود تیمشان سنگ‌تمام گذاشتند و در بیشتر بازی‌ها سکو‌های سعدآباد را پر کردند. از شانس و قرعه مناسب هم نباید بگذریم؛ برگزاری ۳ دیدار ابتدای فصل در خانه یا میزبانی بازی حساس با سپیدرود که حکم به صعود داد. بدون شک اگر این مسابقه به‌جای مشهد در رشت برگزار شده بود، نام تیم‌های صعودکننده متفاوت می‌شد. در پایان دوباره به نقش برادران مهاجرانی و لابی آن‌ها اشاره می‌کنم؛ برگزاری بازی هفته چهاردهم ۲ هفته زودتر یا انتخاب بهمن‌خان بهلولی در ۲ بازی متوالی و...

تمام افتخارآفرینان

کسب عنوان قهرمانی با ۳۱ امتیاز از ۲۲ مسابقه، با ۱۱ پیروزی و ۹ تساوی و فقط ۲ شکست، نتیجه زحمات این بازیکنان بود: مهدی عسگرخانی، محمد خمسه، محمد پنجعلی، محمد مرادبربره، علیرضا گیل‌عرب، کاظم غیاثیان، اسماعیل کوثری، عباس موسیوند، جواد سبحانی، ابوالفضل صفوی، احمدرضا قلیچ‌خانی، رضا جاهدی، اکبر ادیبی، محسن بمانی، جلیل قوچان‌نژاد، محمود ساطری، غلامرضا برهان‌زاده، کریم مسرور، مصطفی نوری‌حسینی و هادی منتجبی با هدایت محسن حاج‌نصرا... در ابتدای فصل و در ادامه هم فرامرز نهاوندی.